Een onbeschutte duintop op het noordelijkste puntje van Texel, ingeklemd tussen de Noordzee en de Waddenzee. Daar staat de Texelse vuurtoren, met een aantal voormalige dienstwoningen ernaast. Hier kun je écht voelen wat windkracht zes betekent!
De vuurtoren van Texel: een baken vol verhalen
Op het uiterste puntje van Texel, waar de wind vrij spel heeft en de zee in alle richtingen glinstert, staat de vuurtoren van Eierland. Al sinds 1864 waakt hij over de kust, als een stille getuige van stormen, schepen en seizoenen. Zijn rode gestalte is niet te missen, een herkenningspunt voor wandelaars, fietsers en zeevaarders.
Wie de 118 treden beklimt, wordt beloond met een uitzicht dat je stil maakt. Aan de ene kant zie je de Noordzee, ruig en eindeloos. Aan de andere kant de Waddenzee, met zijn getijden en glinsterende platen. En op heldere dagen kun je zelfs Vlieland zien liggen, als een vage schaduw aan de horizon.
Maar de vuurtoren is meer dan een uitzichtpunt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij zwaar beschadigd, en na de bevrijding kreeg hij een tweede binnenmuur. Daardoor loop je nu letterlijk tussen twee lagen geschiedenis omhoog. Binnenin vind je foto’s, verhalen en een compacte tentoonstelling over zijn rol in de scheepvaart en het eilandleven.
Een bezoek aan de vuurtoren is eenvoudig te plannen. Hij is het hele jaar door geopend, al wisselen de tijden per seizoen. Kaartjes zijn online te reserveren en kosten rond de zes euro. Houd er wel rekening mee dat huisdieren niet mee naar binnen mogen.
Wat de vuurtoren zo bijzonder maakt, is zijn karakter. Hij is stoer en bescheiden tegelijk. Hij vertelt geen luid verhaal, maar fluistert het in de wind. Voor wie luistert, is er veel te horen: over Texel, over de zee, en over de mensen die hier kwamen en gingen.
Eenmaal beneden, met de zilte lucht nog in je neus en het uitzicht in je hoofd, weet je: dit was geen gewone toren. Dit was een ontmoeting met het eiland zelf.